Marian Rokicki to postać, która zasługuje na uwagę w kontekście polskiej historii różnorodnych ruchów politycznych. Urodził się w roku 1914 w Mińsku Mazowieckim. Jego życie, choć krótkie, miało miejsce w czasach, które były pełne wyzwań oraz przemian.
Rokicki, jako działacz komunistyczny, zaangażował się w działalność, która kształtowała ówczesną rzeczywistość polityczną. Zmarł tragicznie 6 stycznia 1940 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie ślad w historii naszego kraju.
Życiorys
Marian Rokicki był synem Piotra Rokickiego oraz Katarzyny z Woźniców, a także bratem Stanisława. Jego kariera zawodowa związana była z rzemiosłem szewskim. Już w 1931 roku zaangażował się w działalność Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, co miało swoje konsekwencje w postaci wielokrotnych aresztowań, pierwszym z nich nastąpiło w 1932 roku za kolportaż ulotek. W lutym 1933 został ponownie uwięziony, spędzając pięć miesięcy w Areszcie Centralnym.
W 1934 roku objął stanowisko sekretarza Komitetu Miejskiego KZMP w Mińsku Mazowieckim, gdzie pełnił tę funkcję przez dwa lata. Jako członek Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, zaangażował się w działania przeciwko faszyzmowi. W 1936 roku aktywnie uczestniczył w ruchu antyfaszystowskim, a jego działania miały na celu także zbliżenie pomiędzy Komunistyczną Partią Polski a Związkiem Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”. We wrześniu 1936 roku ponownie został aresztowany i spędził sześć tygodni w Areszcie Centralnym, jednak po chwili został zwolniony za kaucją.
W grudniu 1936 roku wyruszył do Hiszpanii, aby wstąpić w szeregi Brygad Międzynarodowych. Nielegalnie przekroczył granicę z Czechami i dotarł do Pragi, gdzie pozostał do maja 1937. Z powodu braku wcześniejszej służby wojskowej nie mógł kontynuować podróży, a podczas powrotu do kraju został aresztowany w Cieszynie i umieszczony w tamtejszym areszcie, gdzie zachorował na gruźlicę. Został następnie przewieziony do szpitala więziennego w areszcie mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
W marcu 1938 roku Marian został skazany na trzy lata więzienia za nielegalne opuszczenie kraju, jednak już dwa miesiące później wyszedł z zakładu karnego na kaucję, by kontynuować leczenie. W listopadzie 1938 roku został wcielony do 71 Pułku Piechoty w Zambrowie, z którego w styczniu 1939 roku został zdemobilizowany z powodu niezdolności do dalszej służby. W październiku 1939 roku udało mu się przedostać do Białegostoku, jednak jego stan zdrowia ulegał pogorszeniu i wkrótce został umieszczony w przychodni przeciwgruźliczej, gdzie niestety zmarł.
W Mińsku Mazowieckim, do grudnia 2017 roku, istniała ulica Braci Rokickich, która upamiętniała zarówno Mariana, jak i jego brata Stanisława.
Przypisy
- Wojewoda zdekomunizował kolejne ulice. W tym jedną w Mińsku Mazowieckim, Mińsk Mazowiecki 14.12.2017 r.
- Zarządzenie Zastępcze Wojewody Mazowieckiego z dnia 13 grudnia 2017 r. w sprawie nadania nazwy ulicy, Poz. 12032 Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego Warszawa, dnia 13.12.2017 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Norbert Książek | Eugeniusz Krasuski | Ignacy Borkowski | Stanisław Rokicki | Józef Dąbrowski (polityk) | Zygmunt Kazikowski | Jerzy Stanisław Skarżyński | Teresa Wargocka | Andrzej Kojro | Stanisław Wieczorek (urzędnik) | Stefan Pechcin | Mosze Karmel | Zenobiusz Rugiewicz | Franciszek Ilski | Zbigniew Niemiński | Stanisław Dąbrowski (komunista) | Andrzej ŻelazowskiOceń: Marian Rokicki