Jerzy Kornacki

---

Życiorys

Jerzy Kornacki rozpoczął swoją edukację w Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie, gdzie zdobył niezbędne fundamenty intelektualne. Jego pierwszy krok w literackim świecie miał miejsce w 1931 roku, kiedy to zadebiutował jako prozaik w czasopiśmie „Kobieta Współczesna”. W ciągu następnych lat, od 1932 do 1933 roku, pełnił rolę redaktora tygodnika „Epoka”, co przyczyniło się do jego rozwoju twórczego.

W latach 1933–1937 Jerzy Kornacki był członkiem zespołu prozaików Przedmieście, co pozwoliło mu na jeszcze głębsze zaangażowanie się w życie literackie. Po trudnym okresie II wojny światowej, w latach 1944–1945, osiedlił się w Lublinie, gdzie pełnił funkcję posła do Krajowej Rady Narodowej (KRN), co świadczy o jego aktywności nie tylko w literaturze, ale również na arenie politycznej.

Po wojnie Kornacki osiedlił się w Warszawie, gdzie kontynuował swoją działalność twórczą. Po jego śmierci, znalazł spoczynek na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie, gdzie jego nierozłączna spoistość z miastem, w którym spędził wiele lat, została na zawsze upamiętniona (kwatera O-1-2a).

Twórczość

Jerzy Kornacki to uznawany pisarz, którego twórczość obejmuje różnorodne gatunki literackie. Wśród jego dzieł znajdują się:

• opowiadanie Oczy i ręce,
• zbiór Rozsada,
• powieść Kręgle i kule,
• oraz Polonez – cykl powieści.

Warto także wspomnieć, że Jerzy Kornacki jest autorem nieopublikowanych dzienników, które zachowały się z okresu działań wojennych oraz z czasów powojennych, noszących tytuł Kamieniołomy. Wspólnie z Heleną Boguszewską opracował Ludzie wśród ludzi – zbiór szkiców.

Inne jego powieści to Jadą wozy z cegłą, Wisła, jak również Zielone lato 1834.

Odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Jerzego Kornackiego, jego dorobek odznaczeń jest szczególnie godny uwagi. Wyróżnienia te podkreślają jego oddanie oraz zasługi na rzecz kraju.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi (1946).

---

Oceń: Jerzy Kornacki

---