Ludwik Meisner

Wojsko i służby mundurowe

Ludwik Stefan Meisner to postać, która na trwałe wpisała się w historię Polski. Urodził się 31 maja 1899 roku w Mińsku Mazowieckim, gdzie spędził swoje wczesne lata. W trakcie swojej kariery wojskowej osiągnął tytuł kapitana broni pancernych w Wojsku Polskim, co świadczy o jego zaangażowaniu oraz umiejętnościach w dziedzinie militarnej.

Wyróżniony został również Krzyżem Walecznych – odznaczeniem przyznawanym za męstwo i odwagę na polu bitwy. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie. Zmarł w nieznanych okolicznościach między 4 a 7 kwietnia 1940 roku w Katyniu, stając się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, która wstrząsnęła nie tylko Polską, ale i całym światem.

Życiorys

Urodziny Ludwika Meisnera miały miejsce 31 maja 1899 roku w Mińsku Mazowieckim, gdzie przyszedł na świat w rodzinie Karola oraz Marii z Urbańskich. W 1918 roku dołączył do Wojska Polskiego, a jego pierwszym przydziałem był 7 pułk ułanów. Po pewnym czasie, w szeregach 13 pułku ułanów, uczestniczył w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej.

W późniejszym okresie, Meisner uzyskał stopień porucznika z datą pierwszego czerwca 1924 roku, a jego 14 lokata w korpusie oznaczała służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza, gdzie jego oddziałem macierzystym nadal pozostawał 13 pułk ułanów. Jako porucznik w 1931 roku został przeniesiony z 1 pułku ułanów do 2 pułku pancernego, w którym to pełnił służbę w 2 batalionie czołgów i samochodów pancernych.

W 1934 roku Meisner został przeniesiony do 10 pułku ułanów, gdzie służył w 8 batalionie pancernym. Dzięki swojej determinacji, awansował do stopnia rotmistrza z datą pierwszego stycznia 1936 roku. Od 1938 roku pełnił funkcję dowódcy 1 kompanii podchorążych rezerwy w Szkole Podchorążych Broni Pancernej w CWBPanc.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, walczył w składzie Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej. Niestety, został wzięty do niewoli przez Sowietów. Ostatnia wiadomość, jaką przekazał bliskim, pochodziła z 28 listopada 1939 roku, kiedy to był już w Kozielsku. Według informacji z kwietnia 1940 roku, przebywał jako jeniec w obozie kozielskim. Między 3 a 5 kwietnia 1940 roku został przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD.

Z tragicznych doniesień wynika, że Meisner został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 roku przez NKWD w lesie katyńskim. Niestety, nie został zidentyfikowany w trakcie ekshumacji przeprowadzanej przez Niemców w roku 1943.

Jego życie osobiste także miało znaczenie, był żonaty z Weroniką z Koronkiewiczów i razem wychowali dwoje dzieci.

Upamiętnienie

Minister Obrony Narodowej, Aleksander Szczygło, podjął w dniu 5 października 2007 roku decyzję, która miała kluczowe znaczenie dla upamiętnienia Ludwika Meisnera. W wyniku tej decyzji, przyznano mu pośmiertnie awanse do stopnia majora. Oficjalne ogłoszenie tego zaszczytu miało miejsce 9 listopada 2007 roku, podczas uroczystości znanej jako „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” odbywającej się w Warszawie.

Dodatkowym aktem pamięci o Ludwiku Meisnerze było posadzenie Dębu Pamięci przez Zespół Szkół Ekonomicznych, znajdujący się przy ulicy Kazikowskiego 18 w Mińsku Mazowieckim. Ten szczególny dąb został doceniony certyfikatem o numerze 2484/2283/WE/2010.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Ludwika Meisnera znajduje się szereg odznaczeń, które świadczą o jego zasługach oraz poświęceniu. Oto lista nagród i odznaczeń, które otrzymał:

  • Krzyż Walecznych dwukrotnie,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej,
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986,
  • Znak Pancerny nr 679.

Przypisy

  1. Bohaterowie – Strona 319 – Katyń… ocalić od zapomnienia [online] [dostęp 14.03.2019 r.]
  2. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 15.03.2019 r.]
  3. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 482.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 480.
  5. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 234.
  6. „Dziennik Personalny” (R.15, nr 14), MSWojsk, 22.12.1934, s. 273.
  7. „Dziennik Personalny” (R.15, nr 11), MSWojsk, 07.06.1934, s. 162.
  8. „Dziennik Personalny” (R.12, nr 7), MSWojsk., 23.10.1931, s. 331.
  9. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 392, jako Maissner.
  10. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 392.
  11. Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 334, 364.
  13. a b JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 168.

Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":

Adam Szugajew | Henryk Budkowski | Stanisław Jensen

Oceń: Ludwik Meisner

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:8